Bir Ağustos Akşamıydı Hayatımı Değiştiren...

normalde ne kadar kolay söylerim bu tür şeyleri onun yüzüne ben.. ama iş yazmaya gelince daha bi ince eleyip sık dokur oluyorum. aslında düşünmeden kafandan geçenleri söylemek en iyisi. ama özel günlerde bunu yapınca sanki ona hakaret ediyormuşum gibi, onu önemsemiyormuşum gibi geliyor.. aslında ne kadar da çok önemsiyorum onu... kendimden bile çok..

hani hep denilir ya, aşk ummadık bi zamanda çıkar karşına diye. işte o hesap bizimkisi. kafamda bir ilişkiye yer yokken çıktı o karşıma. 17 yıldır o anı bekliyormuşum meğer. ama ben nereden bilebilirdim ki hayatıma bu denli girebileceğini.. girmesine izin verip çıkmasına izin vermeyeceğimi...

"aşk" denilen olgunun ikinci umulmadık zamanı da açılma zamanıdır bana göre. çok alakasız yerlerden, çok alakasız bi yöntemle açılma ve teklif etme durumu oluştu bizde. halbuki henüz 20 gün bile olmamıştı tanışalı. hayat işte.. bir insana çok çabuk bağlanabiliyorsun.. sebebini bilmeden güvenebiliyorsun.. gece gündüz onunla konuşup, konuşamadığım zamanlarda sanki içimden önemli bir organım çıkmış gibi hissettim ben ilişkinin adı konulana kadar. sabırsızlığım da etkili oldu aslında ilişki yaşamaya başlama aşamasında. çünkü söylenebilecek herşey söylenmişti. sadece sorusu yoktu ortalarda.

bir ağustos akşamı umulmadık bi zamanda titredi telefonum. ucunda duran mesajda, belki de hayatımı değiştirecek soru duruyordu. hızlı bir tanışma-kaynaşmanın ardından hızlı bir teklif gelmesi pek de şaşırtıcı değildi aslında..

şimdi dönüp bakıyorum da o güne.. tam 2 yıl geçmiş üstünden. ilk günkü heycanımı hala taşıyorum. hala teklifi aldığında yatakta dizlerinin üzerinde zıplayan, sevinçten gözünden yaş gelen kızım. hala odanın içinde kah oraya kah buraya atlayan kızım. her şey değişti de, bir biz değişmedik sanki bu 2 yılda.

15 ağustos 2007.. ben o günümü,bugünümü ve yarınımı aynı insanla paylaşmaya söz verdim o gün. zaman zaman yıprattık birbirimizi ama hiç bir zaman eskitmedik.. geriye dönüp bakınca "keşke ayrılsaymışız" dediğimiz zaman hiç olmadı. evet ayrıldık 2 kere ama hiç ayrılmasaymışız keşke, üzmeseymişiz birbirimizi dedik.

ayvalık planları bi oldu bi olmadı bi tam olmadı artık derken gene oldu. pazar günü bitaneme kavuşuyorum.. artık 48 saatten az bi süre kaldı yanında olmama, ona dokunmama, sarılmama..

acısıyla tatlısıyla 2 yılı geride bıraktık ama aklımızda kalanlar hep iyi anılar. bundan adım gibi eminim. ileriye dönük zamanlarda yaşayacaklarımızdan da iyi olanlar bizim olacak...


seni çok seviyorum bitanem.. hiç bir insanın bir diğerini sevemeyeceği kadar hem de. bugün yanında değilim ama geçen seneki tarçınlı kek kokuları eşliğinde kısa bir süre sonra yanına geliyorum...

2. yılımız kutlu olsun...