aslı yalanmış, fotokopisi bile çalıntıymış...

bıktım içimde tuttuklarımdan, haykıramadıklarımdan. insanların gözüne "bişiyim yok" dercesine bakmaktan ÇOK SIKILDIM!!

bu yazı direk olarak noir desire gitmekte evet. hayatımdan neler almış bi bakalım:

ilk olarak hakkında gerçeği öğrendiğimde umursamadım. kafama takıcağım bişi değildi yaşadığın. benim arkadaşım hatta dostum dediğim insandın. seni bu yüzden yargılarsam kendimle çelişirdim. herşeyden önce insandın gözümde. herşeye hakkın vardı o konuda. ne yaparsan yap ben seni gene dostum olarak sevicektim.

hatta hayatındaki en önemli insanla tanıştım, evet. sevdim de hatta onu. arkadaşım olsun istedim.. keşke istemeseymişim. zincirleme kaza yapmazdık o zaman.

istanbul hayalleri kurarken ben gerçekten seninle eğleniceğim için istemiştim. bi de kankamı görmekti amaç. ikiside olmadı. ikimizde biliyoruz ki ben ve hardal istanbul için gidiş biletindik senin. biz varken kimse bişi demicekti. rahattın bi nebze. ben de rahattım çünkü dostum dediğim insanla farklı bi maceraya yol alıyodum, en azından kendi gözümde...

gittik istanbula. plan yaptık ettik. olmadı noir. senin hakkındaki o gerçek ve elizenin yanında kendini çok farklı göstermen bizi mahvetti. beni duble mahvetti bunu biliyor musun? senin yüzünden 2 hafta hasta yattım ben. buna sonra gelicem.

sizin bizim yanımızda rahat olmanız neyse de... dışarda rahat olmanız BATTI bana. anlıyomusun? uyardım seni dimi? insanlar benim kadar rahat değiller. canınız acır sonra dedim. sen siklemedin bile. utanmasan bana küfredicektin. öyle baktın çünkü. belki de bu seninle hiçbişiin aynı olmicanı anladığım andı. gardımı aldım.

konuşmadım hiç seninle istanbulda fark etmişsindir. "sessizlik en güzel tepki"ydi benim için. ama öte yandan içime atıp dağlar kadar olan öfke ve kırılganlık gün geçtikçe büyüyodu.

elizenin yanında benim tanımadığım bi noir vardı. sanki 2 senedir bildiğim, yanında olduğum, dertlerimi paylaştığım noir gitmişti. sana tek kelam etmek istemiyordum. eğer ben konuşmaya başlarsam canını acıtıcak ve bundan zevk alıcaktım. doğru zamanı bekledim. ve sen üstüme atladın.

eğer elize olmasaydı sıçıp sıvıcaktım biliyo musun? istiklal ortasında bağırıp çağırıcaktım sana. sinirimi bilirsin. ama ben ilk kez yapmadığım bişi yaptım sayende, kendimi tuttum. taaa ki finaller bitene kadar.

ama son sabah içimde büyüyenler vücuduma vurdu. sabah kalktığımda inanılmaz baş ağrısı vardı. ateş de cabası. şekerim düşmüştü. gözüm kararmıştı. hayır yorgunluktan değil. SEN yüzünden NOIR DESIR!! sen benim hostele kadar ne acı çektiğimi biliyo musun? ya da taksideki adamın bana acıyan gözlerle baktığını? istiklalde herkesn dönüp dönüp bana iğrenen suratlarla baktığını? buna ne hakkın vardı?! beni bok yoluna soktun da eline geçti? eğer hardal olmasaydı ve bana cebinde kalan son şekeri vermeseydi ben değil o gece dönmek, o ay eve dönemezdim. yığılır kalır bi şekilde komaya girerdim. sen sevgilinle gününü gün ederken bana ne olabileceğini düşündün mü hiç? SANMIYORUM!!

ankaraya dönünce sayısız yalanını bulduk. evet HAYVAN gibi araştırdık öyle bulduk. yalan değil. daha baksak neler çıkar da... artık sinirimizin son raddesindeyiz biz. ölmeye niyetimiz yok. hele de SENİN YÜZÜNDEN ölmeyi hiç düşünmüyorum. kusura bakma.

eh be noir. ne boka benim sana olan güvenimi sarstın? cidden tatmin oldun mu bilmiyorum. bildiğim şeyler senin yalanların.

2 ay tuttum kendimi. bu ne kadar zordu benim için. bana ters bişi yapana patlayan biriydim. neyse en azından sabretmeyi öğrendim lan sağol.

sayende hardal sinir krizleri geçirdi. okula gidemedi yataktan çıkamadığı için. sağımıza solumuza saldırdık senin yüzünden. BUNA HAKKIN YOKTU!!

en acısı neyi biliyorum biliyor musun? arkamızdan konuştuğunu. evet farkındayız biz. KERİZ değiliz canıms! 2 hafta boyunca ateşten boğaz ağrısından gebermemi sağladın. hayır istanbulun soğuğundan değildi. ben soğukta çok kolay hasta olmam üzgünüm. tamamen sen ve elize buna neden oldunuz. ne ders yetiştirebildim ne finallere kafayı verebildim. uygun an gelsin ağzına sıçayım dedim. dedim lan bunu! ne inkar edicem! ben inkar etsem bile yalan söleyerek olayları çarpıtarak inkar etmem zaten. usturuplu bi inkar olur emin ol.

NOIR DESIR!! senle asla ve ASLAAA yüzyüze konuşmucam. neden biliyo musun? sana üzülüyorum. kendi çapında bir dünya kurmuşsun. içine lasombradan, hardaldan, benden ve nicelerinden hikayeler koyup derlemişsin. buna inanıyorsun. inandığın yolda başarılar demekten başka birşey söyleyemem ne yazıkki.

bir gün gelir de karşıma çıkarsan başını eğ öyle geç. gözüme bakacaksan da hasta olduğum sabah gelsin aklına. ha neden mi? belki utanırsın diye...

not: nedensiz yere konuşmuyor deme diye tam detaylı yazdım. ok. bye.