uzun lafın kısası

içimde nası bi sıkıntı, nası bi kara delik.. anlatamam. sanki bi anda kötü bişiler olucak, şu anda bulunduğum yerden çok uzakta olucam gibi. sanki sevdiklerimi bi daha göremicem gibi..

bu aralar pek yazasım yok, üstelik yazacak malzeme çok. dalga geçilecek konular, üzerine espri yapılabilecek olaylar varken çevremde, her blog başına oturduğumda o sağ üstteki çarpıya gidiyor elim. bi zorlama olmaksızın.. kısıtlanmıyorum hiç bir şekilde, kimseden baskı görmüyorum. sevgilimi doya doya anlatmak istiyorum, yaşadıklarımızı.. eskisi gibi maddelerimin arasında boğulmak, bi sonraki maddeye ne yazacağımı düşünmek istiyorum.. aa bak bunu bloga yazmalıyım diye düşündüğüm şeyleri bilgisayar başına gelince kafamdan atıveriyorum.

korkuyorum, sevgilimi, sevdiklerimi kaybetmekten. günlerdir içimde bi boşluk, dolmayan. takip ettiğim bloggerlar bir bir bloglarını kapatırken, sanki hayata direnirmişcesine yazmam lazım aslında. bak ben hala ölmedim der gibi.. o kadar boş bakıyorum ki şu anda hayata.. sevgilim de olmasa...

bir an önce toparlanmak istiyorum.. upuzun yazılar yazmak, her okuduğum bloggera deste deste yorum bırakmak istiyorum yeniden. çok mu şey bu istediğim??