çocukluğuma dair anılar gitti sanki..

sabah kahvaltı yaparken, minik hallerime dair hatırladığım her olayda var olan dünyalar güzeli arkadaşımın dünyalar tatlısı babasının vefat ettiğini öğrendim. zaten kuş kadar yaptığım kahvaltı bana o saniyeden sonra eziyet oldu.

en güzel cuma akşamlarını barındıran o yıllar bir anda buhar oldu gitti sanki. zaten ben daha küçükken onlar istanbula taşınmışlardı. ayda yılda bir haber alıyorduk, ama alıyorduk gene. oralarda bi yerlerde çocukluğum yatıyordu, rahattım. şimdi ise kalbime saplanan bir ok var ve eminimki oradan gitmeyecek, beni acıtmaya devam edecek.

son 3 senede yeteri kadar yakın kaybetmiş olmam, bu hüzünlü sabahla son bulsun. daha fazla ne sevdiklerimin aileleri üzülsün, ne de benim kalbime hançerler saplansın..

hatırımda hep babamın göbekli arkadaşı olarak kalan ali amcam, çocukluğuma kazınan hatıralarımda yer aldığın, mükemmel kızınla beni tanıştırdığın için hiç bir zaman teşekkür edemedim sana.... çok özür dilerim...